Inleiding
Demodex (canis) is een mijt die bij jonge honden schurft of demodicose veroorzaakt. Demodex is een gevreesde huidklacht bij jonge honden. Heel af en toe zien we demodex bij oudere honden.
De demodex mijt is gemakkelijk te onderscheiden van andere mijten. In tegenstelling tot andere bekende mijten is demodex een smal langwerpig ‘visje’ met aan de voorste helft beiderzijds 4 korte pootjes. Voor alle duidelijkheid: de demodex mijten zijn niet met het blote oog te zien. We kunnen ze alleen zichtbaar maken onder een microscoop.
De demodex mijt maakt deel uit van de normale huidflora. Dus in principe is de mijt in zeer kleine aantallen aantoonbaar bij iedere gezonde hond, zonder dat deze klachten veroorzaakt. Demodex gaat pas problemen veroorzaken, als de mijten in aantal toenemen in haarfollikels en talgklieren.
Symptomen
- Gelocaliseerde demodex
Het beeld van demodicose in zijn meest bekende vorm is :
kaalheid rond de ogen, op de wangen, rond de mond, op de hals en aan de binnenkant van de voorpoten. Soms zijn er enkele korstjes, schilfers en / of rode plekken te zien, soms zien we etterende pukkels, veroorzaakt door bacteriën (Staphylococcen).
Rond de lippen en de ogen zien we roodheid, korstjes en schilfers
Let op de kaalheid en de schilferige huid van deze toch typische gelocaliseerde vorm van Demodex. Deze Dobberman was al drie jaar in behandeling met zalfjes, antibiotica en shampoo. Deze Dobberman had enkel symptomen aan de poten.
- Gegeneraliseerde demodex
In ernstige gevallen met veel huidinfectie is er sprake van jeuk. We zien dan bijna een volledig kale huid bezaaid met korstjes, schilfers en etterende pukkels. In dit geval spreken we van gegeneraliseerde demodex infectie. Deze honden hebben demodex over heel hun lichaam en zij er dan ook algemeen ziek van.
Een Dalmatier met veralgemeende demodex: Hoofd, poten, oren en buik volledig aangetast
Een Dobberman met veralgemeende demodex: Hop, poten, oren en buik volledig aangetast
Diagnose
De diagnose wordt gesteld aan de hand van de huidklachten en het microscopisch beeld. Met een scherpe lepel wordt oppervlakkig wat huidmateriaal afgeschraapt en onder de microscoop onderzocht. De mijten zijn gemakkelijk aan te tonen.
Een enkele mijt is niet 100% bevestigend, maar meerdere mijten wel. Als het wemelt van de mijten, kan dat een aanwijzing zijn voor een ernstige besmetting.
In chronische gevallen kan het zijn, dat alleen een huidbiopsie uitsluitsel kan geven, maar in verreweg de meeste gevallen is een eenvoudig afkrabpreparaat voldoende om de diagnose demodicose te stellen.
Behandeling
Bij ons zijn we radicaal met onze behandeling :
- Gedurende drie tot zes maanden (soms langer, indien nodig) gaan we een ivermectine preparaat geven via de mond (niet aan collies!!!). Dit gebeurt onder strikte maandelijkse dierenartsen controle. Na een negatief afkrabsel zal het afkrabsel drie maal herhaald worden met een tussenperiode van één à twee weken. Vervolgens zal er een maand later nog één keer afgekrabd worden waarna er uiteindelijk gestopt kan worden met de ivermectinebehandeling.
- Indien nodig gaan we de eerste maand naast ivermectine ook een antibioticum kuur geven aan de honden. Dit zorgt ervoor dat de bijkomense bacteriële infectie snel onder controle geraakt.
Dit is de Dalmatier drie weken na het starten van de behandeling en 2 maanden na het starten van de behandeling.
Dieren nog gebruiken in de fok?
Demodex komt als commensaal bij alle honden voor, maar bij een ernstig defect in een serumfactor dat autosomaal reccesief overerft, zijn er grote hoeveelheden mijten aanwezig.
In het geval van een ernstige gegeneraliseerde vorm bij oudere honden (> 1 jaar) adviseren wij met klem om niet met deze dieren te fokken.
De initiële overdracht gebeurt van de teef naar de pups
Puppy's met die symptomen moeten zeker niet in de fok gebracht worden en een onderzoek (huidbiopten) van de ouders is sterk aan te raden.