Wat is een bloedoor
Met oorhaematoom (of simpelweg 'bloedoor') wordt bedoeld een bloeduitstorting tussen de lagen waaruit de oorschelp is opgebouwd. De oorschelp bestaat uit drie lagen: de binnenzijde en de buitenzijde van de oorschelp zijn de huid van het oor en tussen deze twee lagen huid zit een dun plaatje kraakbeen.
Tussen huid en kraakbeen lopen bloedvaten die het oor voorzien van bloed.
De oorzaak van het ontstaan van een oorahematoom of bloedoor is soms duidelijk terug te voeren op het schuren of krabben aan het oor of het krachtig schudden van de kop tgv een erge oorontsteking of tgv oorschurft.
Hierdoor kan een van die bloedvaatjes kapot gaan met als gevolg het ontstaan van een bloedoor. Soms is de oorzaak echter onduidelijk.
Symptomen
Een bloedoor ziet eruit als een fluctuerende verdikking van de (binnenzijde van de) oorschelp.De verdikking is pijnlijk door de spanning op de huid en de druk op het kraakbeen. Vaak is er natuurlijk ook een oorzaak voor het klapperen met of krabben aan de oren! Het is dus van belang dat behalve het bloedoor ook een eventuele oorontsteking of huidirritatie onderzocht en behandeld wordt.
Oorontstekingen en huidirritatie van de oorschelp kunnen gemakkelijk oorhaematomen geven
Een fluctuerende zwelling van de oorschelp kan ook veroorzaakt worden door een abces.
Het dier zal dan echter ziek zijn en koorts hebben en er zal meestal sprake zijn van een wond(je) van de oorschelp (bijvoorbeeld een bijt- of krabwond).
Behandeling
Wordt een bloedoor niet behandeld dan zal het dier de neiging hebben om telkens te blijven schudden met de kop, omdat de zware dikte aan het oor vervelend aanvoelt.
Daardoor is de kans groot dat het bloedvat telkens opnieuw kapot gaat, of dat het oor uiteindelijk zelfs kapot geslagen wordt.
Als het haematoom zonder hulp van buitenaf verdwijnt, dan zal de oorschelp na lange tijd volledig verschrompelen, waardoor een bloemkooloor ontstaat.
Een bloedoor kan op verschillende manieren worden behandeld. Welke manier we kiezen hangt af van de grootte van het haematoom, van hoe lang het haematoom reeds bestaat, van de precieze lokalisatie van het haematoom en van het feit of het gaat om een recidief of niet.
- Een eerste methode is het leegzuigen van het haematoom en het daarna inspuiten van een depotpreparaat van een ontstekingsremmer in de holte waar oorspronkelijk het haematoom zat. Bij deze methode moet ongeveer 10 dagen worden gewacht, omdat anders het risico van het opnieuw vollopen van de oorschelp met bloed te groot is.
Bij de meeste dieren kan deze behandeling zonder narcose worden gedaan.
Helaas is de kans op mislukking vrij groot en in veel gevallen komt het haematoom toch weer terug (ook dus na 10 dagen wachten).
Ook zien we bij deze methode nog wel eens een secundaire infectie optreden, zodat de oorschelp niet alleen volloopt met bloed, maar er ook nog eens een abces (=ophoping van etter) ontstaat. Dan moet dus alsnog geopereerd worden! - Een tweede methode is een operatie.
Een operatie is alleen nodig bij een zeer uitgebreid haematoom dat de gehele oorschelp betreft, een haematoom dat de ingang van de gehoorgang dichtdrukt of bij een recidief (als andere behandelingen gefaald hebben). Een operatie kan pas ongeveer 10 dagen na het ontstaan van een bloedoor worden uitgevoerd.
De bloeding is dan in principe gestopt (de spanning door het opgehoopte bloed drukt namelijk het gescheurde bloedvat dicht, waardoor er geen bloed meer het vat uitloopt) en het bloed zal grotendeels gestold zijn, waardoor de kans op nabloeden minimaal is.
.
Een groot haematoom bij een kat met oorschurft die geopereerd is.
Er wordt aan de binnenzijde van de oorschelp een langgerekte S-vormige snede gemaakt. Via deze opening wordt het (inmiddels gestolde) bloed verwijderd. Daarna wordt de oorschelp over het gehele oppervlak van de oorschelp doorstoken met een groot aantal enkelvoudige hechtingen. De hechtingen gaan dwars door alle lagen van de oorschelp heen. Zo wordt er een stevige en gelijkmatige druk uitgeoefend op alle bloedvaten in de oorschelp, waardoor bloedingen worden tegengegaan. Om de druk nog beter gelijkmatig te verdelen kan er aan de binnenzijde van de oorschelp een soort schuimrubber kussentje tegen de oorschelp aan gehecht worden.
We zien meestal bij honden en katten met een oorhaematoom dat er een concurrerende oorontsteking is. Dus zeker deze ook behandelen anders komt het oorhaematoom gewoon terug.